2011/01/11
ezintasuna, zailtasun bat baina guztia posible da
Pablo Pineda, sindrome down-eko gaixotasuna zeukan,lehenengo ikasle unibertsitarioa da. Berak ez zekien zer zen gaixotasun hori, deskubritu zuen 9 urte zituenean, zuzendaritzaren bulegoan zegoen pertsona baten eskuz, "el proyecto Roma" eramaten zuen pertsona hori, esan zion Pablori ea bazekin sindrome de down zuela, bera erantzun zion baietz, baina bere barnean ez zekien zeri buruz hitz egiten zuen.
Gehienak erlazionatzen zuten sindrome de down izatea tontoa izatearekin baina ez zen horrela, berak galderak egiten jarraitu zuen eta galdetu zion ea ikasten jarraitu ahal zezakeen, beste pertsona erantzun zion, noski baietz esanez.
Geroago kalean, jendea esaten zuen gaixo zegoela, eta bera normala den erreakzio moduan haserretzen zen zeren eta bera esaten du ez zegoela gaixorik eta arrazoia dauka, baina jendea ikusten zuen bere aurpegia ezberdina zela.
Pablo Pinedak, ez zuen zailtasunik gauzak ikasterakoan pixka bat zenbakiak baina ez sindrome de down zuelako baizik eta ez zuelako gustoko. Zenbait etapa pasatu ditu bizitzan zehar, garrantzitsua izan zen klasekideekin erlazioa ezartzea, batzuetan ezinezkoa zen ezartzea zeren eta 16 urteko klasekideak oso krudelak ziren eta nagusiago edo garrantzitsuago sentitzen ziren. Gero beste faktore bat zen irakasleak ez zutela guztiak beraiekin eta ikusten zuten Pablo ikasle bat ezin zezakeen ezer ikasi bere kapazitatea zela eta orduan mutila desmotibatzen hasi zen.
Baita ere, aipatu zuen 14 urte zuenean, eskeini zioten estetika ebakuntza bat egitea aurpegian eta bera oso seguro esan zuen ezetz zeren eta oso harro zegoen bere aurpegiko rasgoei dagokionez.
Gehienak erlazionatzen zuten sindrome de down izatea tontoa izatearekin baina ez zen horrela, berak galderak egiten jarraitu zuen eta galdetu zion ea ikasten jarraitu ahal zezakeen, beste pertsona erantzun zion, noski baietz esanez.
Geroago kalean, jendea esaten zuen gaixo zegoela, eta bera normala den erreakzio moduan haserretzen zen zeren eta bera esaten du ez zegoela gaixorik eta arrazoia dauka, baina jendea ikusten zuen bere aurpegia ezberdina zela.
Pablo Pinedak, ez zuen zailtasunik gauzak ikasterakoan pixka bat zenbakiak baina ez sindrome de down zuelako baizik eta ez zuelako gustoko. Zenbait etapa pasatu ditu bizitzan zehar, garrantzitsua izan zen klasekideekin erlazioa ezartzea, batzuetan ezinezkoa zen ezartzea zeren eta 16 urteko klasekideak oso krudelak ziren eta nagusiago edo garrantzitsuago sentitzen ziren. Gero beste faktore bat zen irakasleak ez zutela guztiak beraiekin eta ikusten zuten Pablo ikasle bat ezin zezakeen ezer ikasi bere kapazitatea zela eta orduan mutila desmotibatzen hasi zen.
Baita ere, aipatu zuen 14 urte zuenean, eskeini zioten estetika ebakuntza bat egitea aurpegian eta bera oso seguro esan zuen ezetz zeren eta oso harro zegoen bere aurpegiko rasgoei dagokionez.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)